Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη που μας πέρασε όταν μπήκε το μικρόβιο του #1morekm μέσα μου κι σκέφτηκα ότι αφού μπορούν και τρέχουν οι άλλοι γιατί όχι κι εγώ. Έτσι πήγα αγόρασα παπούτσια για τρέξιμο και θήκη για το κινητό.
Και ήρθε η μέρα που μπήκα στο γήπεδο για τους πρώτους γύρους. Πριν προλάβω να κάνω 20m άρχισα να έχω δυσκολία στην αναπνοή. Χριστέ μου, σκέφτηκα, θα πεθάνω και στο τάφο μου θα γράφει "με προσπέρασε ο 65χρονος καθηγητής που είχα στη 2α γυμνασίου"! Με τα χίλια ζόρια και με την ανακοπή καρδιάς να μου χτυπάει την πόρτα έκανα 2.3K!!!
Την μεθεπόμενη μέρα πήγα για τρέξιμο στον πεζόδρομο της Νέας Μάκρης δίπλα στην θάλασσα. Πολύ πιο όμορφο σκηνικό και αρκετά ευχάριστο σαν διαδρομή. Εκείνη τη μέρα έκανα σχεδόν 3Κ.
Οι επόμενες προπονήσεις έγιναν κατά κύριο λόγο στον πεζόδρομο με ελάχιστες εξαιρέσεις όταν είχε πολύ αέρα πήγαινα στο γήπεδο.
Σε μια κουβέντα που είχα με την αντιδήμαρχο θεία μου ανέφερε πως στις αρχές Σεπτεμβρίου θα διοργανώσει ο δήμος μας ημιμαραθώνιο. Ώπα λέω εδώ είμαστε. Δηλώνω συμμετοχή στον τοπικό αγώνα και σαν να μην μου έφτανε αυτό εγγράφηκα και σε άλλους δυο αγώνες των 10Κ (LadiesRun, Athens Classic Marathon)!!!!
Άρχισαν οι προπονήσεις να γίνονται πιο εντατικές αλλά χωρίς να φορτώνω πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μου. Οι μέρες περνούσαν κι εγώ δεν είχα κάνει τίποτα που να πλησιάζει έστω και την μισή διαδρομή του ημιμαραθωνίου. Ώσπου δυο βδομάδες πριν τον ημιμαραθώνιο κάνω 5Κ, 8Κ, 10Κ, 5Κ και σταματάω. Ότι είναι να γίνει θα γίνει λέω. Ας είναι αυτός ο αγώνας μια καλή προπόνηση για τους άλλους δυο.
Κι έρχεται η μέρα του αγώνα.
Φτάνω στην αφετηρία του Μαραθώνιου Δρόμου με έναν φίλο 1 ώρα πριν την εκκίνηση. Χαβαλεδιάζουμε λιγάκι με τους ήδη πορωμένους που έχουν κάνει τουλάχιστον 20 γύρους στο γήπεδο, με αυτούς που καπνίζουν πούρα (!!!) και με τους ηλικιωμένους που όμως είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε την πλάτη τους πολύ γρήγορα.
Η ώρα πια είναι 8:55 και προχωράμε προς την αφετηρία. Ρυθμίζουμε τα αππλικέσιο μας, χαιρετιόμαστε με τον φίλο μου, βάζουμε τα ακουστικά μας και είμαστε σε θέση ετοιμότητας.
Στις 9 ακριβώς δίνεται η εκκίνηση και αρχίζω να τρέχω. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα ήδη είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Δεν με ένοιαζε που είχα μείνει πίσω αλλά το να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ.
Όπως τα είχα υπολογίσει κατά τις 10:00 θα πέρναγα από το κέντρο της Νέας Μάκρης. Έτσι και έγινε. Στην οικογενειακή μας επιχείρηση απέξω είχε στηθεί η φαμίλια, το σόι, οι γείτονες και φίλοι που με αγωνία περίμεναν την άφιξη μου. Άδειος δρόμος όλος δικός μου. Στα αυτιά μου έπαιζε ένα από τα power songs που είχα επιλέξει.
Και ήρθε η μέρα που μπήκα στο γήπεδο για τους πρώτους γύρους. Πριν προλάβω να κάνω 20m άρχισα να έχω δυσκολία στην αναπνοή. Χριστέ μου, σκέφτηκα, θα πεθάνω και στο τάφο μου θα γράφει "με προσπέρασε ο 65χρονος καθηγητής που είχα στη 2α γυμνασίου"! Με τα χίλια ζόρια και με την ανακοπή καρδιάς να μου χτυπάει την πόρτα έκανα 2.3K!!!
Την μεθεπόμενη μέρα πήγα για τρέξιμο στον πεζόδρομο της Νέας Μάκρης δίπλα στην θάλασσα. Πολύ πιο όμορφο σκηνικό και αρκετά ευχάριστο σαν διαδρομή. Εκείνη τη μέρα έκανα σχεδόν 3Κ.
Οι επόμενες προπονήσεις έγιναν κατά κύριο λόγο στον πεζόδρομο με ελάχιστες εξαιρέσεις όταν είχε πολύ αέρα πήγαινα στο γήπεδο.
Σε μια κουβέντα που είχα με την αντιδήμαρχο θεία μου ανέφερε πως στις αρχές Σεπτεμβρίου θα διοργανώσει ο δήμος μας ημιμαραθώνιο. Ώπα λέω εδώ είμαστε. Δηλώνω συμμετοχή στον τοπικό αγώνα και σαν να μην μου έφτανε αυτό εγγράφηκα και σε άλλους δυο αγώνες των 10Κ (LadiesRun, Athens Classic Marathon)!!!!
Άρχισαν οι προπονήσεις να γίνονται πιο εντατικές αλλά χωρίς να φορτώνω πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μου. Οι μέρες περνούσαν κι εγώ δεν είχα κάνει τίποτα που να πλησιάζει έστω και την μισή διαδρομή του ημιμαραθωνίου. Ώσπου δυο βδομάδες πριν τον ημιμαραθώνιο κάνω 5Κ, 8Κ, 10Κ, 5Κ και σταματάω. Ότι είναι να γίνει θα γίνει λέω. Ας είναι αυτός ο αγώνας μια καλή προπόνηση για τους άλλους δυο.
Κι έρχεται η μέρα του αγώνα.
Φτάνω στην αφετηρία του Μαραθώνιου Δρόμου με έναν φίλο 1 ώρα πριν την εκκίνηση. Χαβαλεδιάζουμε λιγάκι με τους ήδη πορωμένους που έχουν κάνει τουλάχιστον 20 γύρους στο γήπεδο, με αυτούς που καπνίζουν πούρα (!!!) και με τους ηλικιωμένους που όμως είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε την πλάτη τους πολύ γρήγορα.
Η ώρα πια είναι 8:55 και προχωράμε προς την αφετηρία. Ρυθμίζουμε τα αππλικέσιο μας, χαιρετιόμαστε με τον φίλο μου, βάζουμε τα ακουστικά μας και είμαστε σε θέση ετοιμότητας.
Στις 9 ακριβώς δίνεται η εκκίνηση και αρχίζω να τρέχω. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα ήδη είχε αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Δεν με ένοιαζε που είχα μείνει πίσω αλλά το να τρέξω όσο πιο μακριά μπορώ.
Όπως τα είχα υπολογίσει κατά τις 10:00 θα πέρναγα από το κέντρο της Νέας Μάκρης. Έτσι και έγινε. Στην οικογενειακή μας επιχείρηση απέξω είχε στηθεί η φαμίλια, το σόι, οι γείτονες και φίλοι που με αγωνία περίμεναν την άφιξη μου. Άδειος δρόμος όλος δικός μου. Στα αυτιά μου έπαιζε ένα από τα power songs που είχα επιλέξει.
Πραγματικά με υποδέχθηκαν σαν πρωταθλήτρια.
Λίγα μέτρα πριν την αναστροφή έχω αρχίσει να περπατάω ώσπου έρχεται μια κυρία από πίσω μου και με σπρώχνει φωνάζοντας μου "μη σταματάς...μην τα παρατάς...συνέχισε να τρέχεις". Έτρεξα για τα επόμενα 5Κ. Μέχρι τον τελευταίο ανεφοδιασμό πήγαινα λίγο τρέξιμο λίγο περπάτημα αλλά μόλις μπήκα στον Τύμβο άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για να τα παρατήσω. Μετά σκέφτηκα πως έχω κάνει 17Κ μου υπολείπονται άλλα 4,1Κ και θα ήταν κρίμα να σταματήσω.
Όσο πλησίαζα στον τερματισμό έβλεπα τον κόσμο που είχε τερματίσει και έφευγε από το γήπεδο και φώναζαν σε μας τους τελευταίους των μοϊκανών "λίγο ακόμα έμεινε". 200m πριν τον τερματισμό άρχισε ο κόσμος να χειροκροτεί κι αυτό ήταν ένα boost που μου έδωσε κουράγιο να τρέξω τα τελευταία μέτρα. Το αστείο είναι πως δευτερόλεπτα πριν περάσω την αψίδα με πήρε ο φίλος μου τηλέφωνο και με ρώτησε "- που είσαι; - τερματίζω τώρα! - κάτσε έρχομαι να σε δω!".
Και τερμάτισα!!!!!
Δεν πίστευα στις δυνάμεις μου. Κι όμως δυο άνθρωποι πέρα από την οικογένειά μου πίστεψαν σε μένα και με ενθάρρυναν για το καλύτερο των αποτελεσμάτων. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις Αλεξάνδρα & Νίκκη!!!!
Του χρόνου πάλι να είμαστε καλά!!!!
